Opis
Oparta na faktach. Opisuje 18 autentycznych przypadków – bardzo kontrowersyjne, szokujące, prawdziwe historie samobójców. Książka, z której dowiesz się na czym polega pakt samobójczy i w jaki sposób samobójca prowokator wykorzystuje osoby trzecie do odebrania sobie życia. Sięgnij po najlepszą książkę o samobójstwach i przekonaj się, że odebranie sobie życia to nie zawsze dobrowolna, świadoma i indywidualna decyzja samobójcy…
„Namowa lub pomoc w samobójstwie. Aspekty kryminalistyczne i kryminologiczne” to pierwsza w Polsce książka kompleksowo analizująca przestępstwo z art. 151 k.k. Opisane w niej przypadki z polskiej praktyki sądowej nie były jak dotąd badane ani publikowane. Książka ma charakter interdyscyplinarny.
Wersja: papierowa
Oprawa: miękka
Objętość: 320 stron
Format: A5
ISBN: 978-83-947969-0-7
Wydawnictwo: Wydawnictwo Kryminalistyczne
UWAGA:
Po dodaniu do koszyka może zostać doliczony koszt wysyłki. Wybór opcji wysyłki pojawi się w sekcji „TWOJE ZAMÓWIENIE” dopiero po wpisaniu adresu.
kryminalistyczny.pl
kryminalistyczny.pl
Kasia K. –
Skończyłam właśnie czytać Twoją książkę. Co mogę powiedzieć… chyba to, co pewnie wszyscy… GRATULACJE! Skoro treść wciągnęła takiego laika jak ja to chyba musi być COŚ. Dziękuję, że dałeś mi szansę na poznanie w sumie szerokiego a bagatelizowanego problemu i powód do zastanawiania się nad czynnikami wokół mnie. DZIĘKUJĘ 🙂
dr hab. Jarosław Moszczyński –
Dr Andrzej Gawliński w swojej monografii na temat namowy lub pomocy w samobójstwie podejmuje ważną problematykę niezwykle trudnego pod względem dowodowym przestępstwa. Koncentruje się głównie na aspektach kryminalistycznych i kryminologicznych. W zajmujący sposób przedstawia różnorodne relacje ofiar i sprawców, motywacje działań oraz intencje samobójcze. Proponuje interesującą typologię sprawców tego rodzaju czynów. Pionierska publikacja oparta jest na szczegółowej analizie spraw z polskiej praktyki sądowej.
dr Joanna Stojer-Polańska –
Takiej książki brakowało dotąd w literaturze suicydologicznej! Książka doktora Andrzeja Gawlińskiego, poświęcona przestępstwu namowy lub pomocy w samobójstwie, to pozycja niezwykle ważna, podejmująca istotny problem społeczny. Autor analizuje zjawisko w aspektach kryminalistycznych i kryminologicznych, co jest w pełni uzasadnione.
Nakłanianie do samobójstwa bardzo często pozostaje przestępstwem w tak zwanej ciemnej liczbie. Pozostaje niewykryte, dlatego że nigdy nie było zgłoszone – jeśli ofiara nie żyje, sprawca rzadko zainteresowany jest złożeniem zawiadomienia o popełnieniu przestępstwa przeciwko sobie. Zdarza się także, że ofiara nie wie, że jest ofiarą. Wreszcie może być i tak, że obie osoby biorące udział w zdarzeniu są sprawcami i ofiarami jednocześnie.
Autor zbadał akta spraw, w których toczyło się postępowanie karne. Wskazał na problemy dotyczące interpretacji przepisów, na problemy dotyczące kryminalistycznego badania miejsca zdarzenia i wersji przedstawianych przez uczestników, jak również na problemy kryminologiczne związane z motywacją osób uczestniczących w zdarzeniu, podłożem emocjonalnym sprawy i zaangażowaniem innych osób w konflikt. Jednak problem społeczny związany z tego typu sprawami na pewno jest większy, na co wskazuje Autor analizując dogłębnie zjawisko samobójstw w Polsce. Tak naprawdę nie mamy pełnej wiedzy w tym zakresie. Ile spraw związanych z nakłanianiem do odebrania sobie życia w ogóle nie było w kręgu zainteresowania organów ścigania? Ile takich zdarzeń można zakwalifikować jako przestępstwa? Ile z nich mogło być w istocie zabójstwem? Rozważania zawarte są w książce „Namowa lub pomoc w samobójstwie. Aspekty kryminalistyczne i kryminologiczne”. Doktor Gawliński systematyzuje również wiedzę dotyczącą samobójstw, metod ich popełnienia, rodzajów zdarzeń. Warto przemyśleć.
Warto przeczytać!
Katarzyna Karwowska –
Książka Andrzeja Gawlińskiego „Namowa lub pomoc w samobójstwie. Aspekty kryminalistyczne i kryminologiczne” to niewątpliwie cenne źródło informacji dla teoretyków, jak i praktyków. Sięgnąć po nią powinien też każdy zainteresowany szeroko rozumianymi naukami penalnymi – stanowi ona swoiste kompendium wiedzy z suicydologii. Problematyka samobójstw została uaktualniona o wiele niezwykle interesujących aspektów – omówiono m.in. kwestię wpływu nowych technologii na zjawisko samobójstw obrazując ją licznymi przykładami. Na uwagę zasługują przede wszystkim unikatowe badania przeprowadzone przez autora – istnieje wiele publikacji na temat samobójstw, jednakże zagadnienie przestępstwa z art. 151 k.k. zdaje się być pomijane w literaturze przedmiotu. Szczególnie interesujące dla czytelnika są opisy badanych przypadków – pozwalają one poznać przestępstwo namowy lub pomocy do samobójstwa od strony praktycznej (zarówno z perspektywy sprawcy jak i ofiary). Dla pasjonatów kryminalistyki jest to bez wątpienia jedna z tych książek, które warto mieć na swojej półce.
Bartosz –
„Namowa lub pomoc w samobójstwie” to książka, która dostarcza kompleksowej wiedzy, zmusza do krytycznego myślenia oraz poszerza horyzonty.
Pozycja w bardzo ciekawy, przejrzysty sposób pokazuje samobójstwo z zupełnie innej, nieznanej strony.
Publikacja Andrzeja Gawlińskiego zawiera najważniejsze problemy związane z samobójstwem oraz namową do niego opisane przede wszystkim w narracji prawniczej ale też obrazującej aspekty psychologiczne. Jest to kompendium wiedzy dotyczące różnych aspektów z dziedziny szeroko pojętego samobójstwa, począwszy od typologii, poprzez sposoby a kończąc na śladach związanych z odbieraniem sobie życia. W związku powyższym książka ta powinna stać się obowiązkową lekturą nie tylko teoretyków, ale i praktyków w zakresie suicydologii, prawa oraz a przede wszystkim psychologii.
Iza Makowska –
Z czystym sumieniem polecam książkę A. Gawlińskiego „Namowa lub pomoc w samobójstwie. Aspekty kryminalistyczne i kryminologiczne”. Autor skupia się w niej na aspekcie namowy i pomocy w samobójstwie, lecz samo zjawisko samozagłady jest omówione w sposób kompleksowy. Książka jest napisana przejrzystym językiem, więc będzie to interesująca lektura nie tylko dla wielbicieli tematyki suicydologicznej, ale również dla laików, których intryguje zjawisko samobójstwa. W szczególności jednak polecam tę pozycję wszystkim osobom, które nigdy nie zetknęły się z samobójstwem w bezpośredni sposób – ze względu na walor czysto edukacyjny. Ta książka z pewnością przybliży czytelnikowi m.in. na czym polega autodestrukcja, jaka odpowiedzialność karna się z nią wiąże, pomoże rozpoznać potencjalnego samobójcę. Zaznajomienie się z nią być może przyczyni się do zapobiegnięcia w przyszłości czyjemuś samobójstwu.
Natalia Zawistowska –
Mówiąc o Andrzeju Gawlińskim przychodzą mi na myśl określenia takie jak: młody, zaangażowany, przecierający nowe szlaki w polskiej nauce, ale skromny. Miałam okazję poznać Go po przeprowadzonym na Uniwersytecie Kardynała Stefana Wyszyńskiego w Warszawie spotkaniu otwartym, gdzie zaciekawił wszystkich zebranych wykładem nawiązującym do swojej książki „Namowa lub pomoc w samobójstwie – aspekty kryminalistyczne i kryminologiczne”. Było to spotkanie niezwykle inspirujące, interesujące i zwracające uwagę na problem samobójstw w Polsce, szczególnie biorąc pod uwagę fakt, że wiedza teoretyczna została poparta samodzielnie przeprowadzonymi badaniami. Jestem pewna, że o tak ambitnym człowieku jak dr Andrzej Gawliński nie raz jeszcze usłyszymy.
dr Grażyna Manjura-Niśkiewicz –
To, że życie ludzkie stanowi najwyższą wartość nie podlega dyskusji. Ale prawo każdego człowieka do dysponowania swoim własnym życiem w sposób nieograniczony wzbudza już wiele kontrowersji, szczególnie w przypadku samobójstwa. Śmierć samobójcza nie dotyczy wyłącznie osoby odbierającej sobie życie, ale wywołuje daleko idące negatywne skutki u osób z otoczenia samobójcy. Obecnie, w Polsce jak i w wielu innych krajach samobójstwo nie podlega sankcji karnej. Ale czy każde samobójstwo jest świadomym aktem o charakterze dobrowolnym i jaki wpływ na decyzję człowieka o odebraniu sobie życia mogą mieć osoby trzecie?
Książka Andrzeja Gawlińskiego „Namowa lub pomoc w samobójstwie. Aspekty kryminalistyczne i kryminologiczne” porusza ten ważny społecznie problem.
Autor w sposób kompleksowy omawia zagadnienie śmierci samobójczej poddając analizie nie tylko obowiązujące uregulowania prawne, ale również społeczne, kulturowe i religijne aspekty samobójstwa. Porusza również coraz powszechniejszy w ostatnich latach wpływ Internetu na zjawisko samobójstwa. W moim przekonaniu, opisane w książce metody odebrania sobie życia, specyficzne formy samobójstwa jak i oparta na faktach charakterystyka przypadków namowy lub pomocy w samobójstwie, nie pozostawiają czytelnika obojętnym i skłaniają go do głębszej refleksji nad tym problemem. Mnie nie pozostawiły.
Bet B. –
Pozycja godna polecenia. Pomimo, że jest książką naukową jest napisana przyjemnym i przyswajalnym językiem. Autor zadbał o to, aby „zwykły” czytelnik zrozumiał przekaz, więc czyta się ją z lekkością pomimo nielekkiego tematu lektury. Szeroki zakres zagadnień pozwala na poznanie lub pogłębienie wiedzy na temat udziału osób „trzecich” w podjęciu decyzji samobójstwa. Czy zastanawialiście się kiedyś ile jest metod odebrania sobie życia lub ile jest jego form? Jaki wpływ ma internet na podjęcie decyzji samobójczej? Ta literatura daje odpowiedzi na te i na wiele innych pytań. Mała podpowiedź z mojej strony: czytajcie przypisy, bo warto 😉
Paulina Kałecka –
Książka genialna! Czyta się lekko, przyjemnie, pomimo tego, że dzieło wyszło spod pióra naukowca. Pierwsza tego typu książka w Polsce, warto przeczytać. Polecam gorąco!
dr Przemysław Piątek, prokurator –
Niniejsze krótkie rozważania nie są recenzją pozycji monograficznej sensu stricte. Nie o to tutaj chodzi. Miałem przyjemność poznać osobiście dra Andrzeja Gawlińskiego w trakcie sympozjum w dniu 8.05.2017 roku na Wydziale Prawa i Administracji Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach zorganizowanego przez mojego przyjaciela – dra Roberta Netczuka z tamtejszej Katedry Prawa Karnego Procesowego. Sympozjum, które skupiło – do ostatnich popołudniowych minut – ponad 300 uczestników. W tym około 40 moich koleżanek i kolegów „po fachu” – prokuratorek i prokuratorów okręgu katowickiego, gliwickiego i częstochowskiego, bardzo liczne grupy studentów, pracowników naukowych i dydaktycznych różnych uczelni, a także przedstawicieli wielu służb porządku i bezpieczeństwa publicznego (m.in. Policji, Straży Granicznej). I wiele innych osób. Jednocześnie wiem, że to właśnie Andrzej był „motorem napędowym” tego sympozjum. Naprawdę udanego i bardzo ciekawego. I jego książka „Namowa lub pomoc w samobójstwie. Aspekty kryminalistyczne i kryminologiczne”. Tej właśnie książki dotyczą niniejsze krótkie przemyślenia.
Po pierwsze, zaletą metodologiczną książki jest wieloaspektowe podejście do zagadnienia samobójstwa i konsekwencji prawnokarnych tego tragicznego aktu człowieka. Autor dokonał fachowej analizy przedmiotu swej pracy m.in. w oparciu o badania aktowe spraw karnych dotyczących przestępstw z art. 151 kk. Ich uzupełnieniem jest prezentacja i ocena danych liczbowych z uwzględnieniem zarówno statystyki policyjnej (tzw. „sprawy wykryte”), jak i danych zbieranych w ramach prac Ministerstwa Sprawiedliwości (tzw. statystyki „przestępstw stwierdzonych” dotyczące wszystkich przypadków skazań za przestępstwa cechujące się znamieniem „samobójstwa”). Uzupełnieniem tych cennych danych jest streszczenie „dogmatyki” prawnokarnej dotyczącej wszystkich typów czynów zabronionych cechujących się tym znamieniem i coś, co jest (przynajmniej dla mnie) bardzo ważne – dogłębna prezentacja aspektów społecznych samobójstw oraz kryminalistyczna i medyczno-sądowa systematyka przejawów owych nieszczęsnych zachowań. Każdego czytelnika zainteresuje również zawarta w omawianej książce problematyka dotycząca wpływu elementów „postępu cywilizacyjnego” na metodykę zachowań suicydalnych. Ciekawa jest także szczegółowa kryminologiczna analiza każdego z przebadanych przypadków, będących przedmiotem rozpoznawanych przez sądy spraw karnych, w tym dane dotyczące sprawców (podżegaczy i pomocników) oraz ofiar, cech czynności wykonawczych strony przedmiotowej stwierdzonych przestępstw z art. 151 kk, znamiona modalne czasu, miejsca i innych okoliczności zdarzeń oraz listy pożegnalne dopełniające obrazu tych smutnych wydarzeń. Jeszcze raz podkreślam tu zagadnienie metodologiczne – interdyscyplinarne badania empiryczne uzupełnione dogmatyką prawnokarną. To ten aspekt przede wszystkim, według mnie, stanowi o wartości omawianej pozycji.
Po drugie, książka powinna zaciekawić wszystkich, którzy interesują się poszerzeniem nie tylko ogólnej, ale także bardziej skonkretyzowanej wiedzy z zakresu kryminologii i kryminalistyki. Chcę jednak zaznaczyć, iż zawarte w niej informacje są bardzo przydatne zwłaszcza dla praktyków, w szczególności prokuratorów i funkcjonariuszy Policji, którzy, oprócz pracowników służby zdrowia oraz strażaków, bodaj najczęściej mają do czynienia ze skutkami czynów samobójczych. Chyba nawet częściej, niż te dwie ostatnie grupy zawodowe, gdyż prowadzą oni postępowania karne także w tych przypadkach, w których omawiane w książce zdarzenia nie kończą się śmiercią konkretnej osoby. Swoją ocenę o przydatności wiedzy zawartej w książce opieram oczywiście na doświadczeniu zawodowym. Jak dziś pamiętam takie oto zdarzenie sprzed ponad ćwierć wieku, kiedy to po nocnym dyżurze, rankiem, w „firmie” zameldowałem się u swojego szefa Adama, aby zrelacjonować mu ustalenia zdarzenia ocenionego przeze mnie jako „czyn samobójczy bez znamion przestępstwa i udziału osób trzecich”. Moją relację dotyczącą przeprowadzonych czynności (podjąłem wówczas decyzję o zaniechaniu dokonania oględzin miejsca znalezienia zwłok, samych zwłok oraz przeprowadzenia sądowo lekarskiej ich sekcji) Adam zakończył „aprobatą” mojej decyzji. Niemniej, pozwolił sobie wówczas na krótką refleksję, iż prawdopodobnie każdy prokurator przynajmniej raz z jakiegoś powodu pomylił się w ocenie tego rodzaju zdarzeń, przez co mogło dojść do niewykrycia popełnionego przestępstwa. Nie była to oczywiście żadna złośliwość z jego strony, ale odzwierciedlenie rzeczywistego problemu – niedostatku naszej wiedzy o czynach suicydalnych, niezbędnej dla prawidłowości ocen formułowanych nie tyle na gruncie prawa karnego materialnego, ale przede wszystkim stanowiących podstawę decyzji podejmowanych na płaszczyźnie procesu karnego z wykorzystaniem wiadomości kryminalistycznych. Po tylu latach od tamtej rozmowy wciąż wydaje mi się, iż dylemat sprowadzający się do pytania: „Samobójstwo bez znamion czynu zabronionego, przestępstwo, czy nieszczęśliwy wypadek?” istnieć będzie zawsze na miejscu zdarzenia. Sztuką jest podjęcie takiej decyzji, która nie zablokuje możliwości ostatecznego wyjaśnienia wszystkich okoliczności zaistnienia czynu wstępnie ocenionego jako samobójczy. Także tych, które świadczą o ewentualnym przestępstwie popełnionym w związku z nim albo o przestępstwie kamuflowanym „pod płaszczem” pozornego samobójstwa. Myślę, że wiedza zgromadzona w omawianej pozycji książkowej ułatwi decyzje podejmowane przez prokuratorów i policjantów. I dlatego też książkę tą polecam.
Po trzecie, książka jest napisana nieskomplikowanym językiem, mimo iż autor porusza się w dosyć niszowych zagadnieniach, do omawiania których wielokrotnie zachodzi potrzeba wykorzystania dosyć hermetycznych pojęć i zwrotów. To także jest wartością samą w sobie, o czym z pewnością wie każdy czytelnik tekstów kryminologicznych i kryminalistycznych. Na zakończenie wspomnę o obszernej bibliografii pozwalającej na jeszcze bardziej wnikliwe rozpoznanie omówionych w książce zagadnień.
Polecam.
Sylwia Anna Nowak –
Bardzo dobra pozycja w polskiej literaturze suicydologicznej. Dokładnie opisuje zagadnienia związane z namową i pomocnictwem do samobójstwa. Podejmuje zagadnienia nie tylko teoretyczne, ale również praktyczne – można znaleźć przykłady sytuacji, które miały swoje miejsce w codziennym życiu. Polecam.
Mikołaj Zagawa –
Andrzej Gawliński w swojej książce porusza skomplikowaną problematykę samobójstwa. Rozpatrywana jest ona pod katem prawnym na wielu różnych płaszczyznach. Jednak świetne jest to, że autor nie skupia się tylko na tym aspekcie, ale zwraca również uwagę na kwestie kulturowe i religijne. Możemy się z niej dowiedzieć, jak postrzegane jest samobójstwo w różnych państwach i czy lub też w jakim stopniu jest karalne. Istotne jest też to, że autor opisuje nie tyle samą namowę lub pomoc w samobójstwie, jak również pozostałe formy tego zjawiska. Ponadto metody jakimi posługują się samobójcy, są opisane w dość dużym stopniu. Książka z pewnością jest bogatym źródłem wiedzy związanej ze zjawiskiem samobójstwa. Jest to pozycja naukowa, jednak napisana przystępnym językiem, który nie sprawia problemów w odbiorze. Mimo naprawdę ciężkiej tematyki pozycję czyta się bardzo dobrze i nie sposób jest się od niej oderwać. Wiedza jaką posiada autor nie budzi zastrzeżeń. Lektura zwraca uwagę na problem samego artykułu 151 kk, jak i na kwestie namowy lub pomocy, gdzie bardzo ciężko jest o udowodnienie winy sprawcy bądź wykrycia samych znamion przestępstwa. Ważnym elementem książki są opisy 18 przypadków, na podstawie których przeprowadzone zostały badania. Pozwalają one uzmysłowić sobie skalę zjawiska namowy lub pomocy w samobójstwie. Po przeczytaniu lektury czytelnik uświadamia sobie również to, że o wielu próbach samobójczych jak i o czynach z art. 151 kk po prostu nie wiemy. Książka zdecydowanie jest godna polecenia. Zarówno dla osób, które mają już wiedzę z zakresu suicydologii, jak i dla laików.
Przed premierą książki miałem okazję uczestniczyć w wykładzie prowadzonym przez doktora Gawlińskiego. Wystąpienie dotyczyło tej samej tematyki, która została poruszona w książce. Muszę przyznać, że w roli wykładowcy autor wypada należycie dobrze. Podczas wykładu doktor opowiadał o zjawisku namowy lub pomocy zwięźle i budząc zainteresowanie odbiorcy. Bywa czasem tak, że mimo ciekawej tematyki wykładowca nie potrafi zainteresować odbiorcy przez sposób w jaki występuje. Andrzej Gawliński nie ma z tym problemu. Można tylko zazdrościć studentom, którzy będą uczęszczać na zajęcia doktora :).
Judyta Kopacz –
Książkę się czyta rewelacyjnie. Pomimo że temat jest ciężki to lekko mi sie ja czytało. Zawiera bardzo dużo treści, których w zasadzie w innych książkach nie ma.
Iwona Maria Wojnowska –
Brutalizacja życia zmusza organy ścigania do właściwej reakcji karnej na wszystkie przejawy zachowań przestępczych, w których przemoc stosowana jest przez sprawcę nie tylko dla osiągnięcia zamierzonego celu, ale jest przejawem różnych form agresji. W książce Andrzeja Gawlińskiego w sposób konkretny i rzeczowy są te kwestie ujęte. Mam nadzieję, że nie tylko studenci prawa chętnie ją nabędą. Myślę, że tą pozycje powinni przeczytać pracownicy wielu służb m.in. prokuratury, policji czy pomocy społecznej.
Katarzyna Perłowska –
Nic dziwnego że w magazynie są ostatnie sztuki 🙂 to jest jedna z lepszych pozycji jakie ostatnio czytałam! Z niecierpliwością czekam na Twoje kolejne książki 🙂
Anna Kniewska –
Nie mam wątpliwości, że każdy jej odbiorca będzie zadowolony z przeczytanej książki. Jak i ja 🙂
Już dawno nie spotkałam się z tak rzetelnie wykonaną pracą. Treść książki jest dopracowana w każdym szczególe, nie ma w niej miejsca na wątpliwości zarówno pod względem kryminalistyki, jak i kryminologii. Dopracowana, a jednocześnie napisana językiem przystępnym, w pełni jasnym nawet dla czytelnika nie mającego styczności na co dzień z tematyką samobójstw czy KK.
Jako osoba pracująca na rzecz bezpieczeństwa zdrowia i życia ludzkiego oraz mająca kontakt z osobami wymagajacymi wsparcia, doceniam tę książkę podwójnie. Pomaga jeszcze bardziej zrozumieć trudny temat samobójstw. Polecam z całego serducha …i czekam na kolejne, równie dobre, książki 🙂
Mateusz –
Bardzo ciekawa książka pozwalająca spojrzeć na problem samobójstw z nieco innej perspektywy i skłaniająca do głębszego zastanowienia się nad przykrym zjawiskiem i problemem jakim jest samobójstwo.
dr hab. Denis Solodov –
Problematyka namowy lub pomocy w samobójstwie w Polsce jest stosunkowo słabo opracowana szczególnie, jeżeli chodzi o aspekty kryminologiczne czy kryminalistyczne. Monografia Pana dr A. Gawlińskiego częściowo uzupełnia istniejącą lukę. Autor przeprowadził studium kilkunastu przypadków z Polski poddając każdą sprawę wnikliwej analizie kryminologicznej. Na uwagę zasługuje obszerna bibliografia składająca się w znacznej części z mało znanych publikacji anglojęzycznych. Monografia Pana dr A. Gawlińskiego jest godna polecenia i może posłużyć inspiracją dla dalszych badań w tym zakresie.