6 października 2011 r. w miejscowości K. podczas oczyszczania szamba Sławomir B., właściciel posesji ujawnił fragment zwłok ludzkich – łydkę zawiniętą w czarną folię. Była to część ciała jego matki, 58-letniej Łucji B. zaginionej 19 września 2011 r. W wyniku przeprowadzonych oględzin domu i posesji ujawniono kolejne, łącznie 9 pakunków:

1. Tułów z kikutami ud i ramion oraz fragmentami tkanek miękkich szyi (owinięty w płachtę materiału i worek jutowy).

2. Głowę z częścią szyi (w worku foliowym).

3. Fragment uda, kolana i podudzia lewego (w worku foliowym).

4. i 5. Lewe przedramię i rękę oraz prawe ramię, przedramię i rękę (w jednym worku foliowym).

6. Podudzie lewe. 7. Stopę lewą. 8. Podudzie prawe. 9. Stopę prawą (w jednym worku foliowym).

            W dniu dzisiejszym około godziny 17:00 nie pamiętam dokładnie zacząłem wypompowywać nieczystości z swojego szamba, które znajduje się na posesji, w której mieszkam. Za pomocą traktora i beczki, którą wcześniej pożyczyłem od brata Mariusza B. Jest to szambo dwukomorowe. Otworzyłem jedno i zacząłem wypompowywać. Gdy zacząłem wypompowywać pierwszą komorę (…). Otworzyłem drugą komorę i zobaczyłem czarną folię pływającą na wierzchu. Zaniepokoiłem się tym, zobaczyłem, że coś tam pływa. Brat Mariusz był na podwórku, krzyczałem aby przyszedł do mnie. Co też on uczynił. On przyszedł z jakimś swoim kolegą  (…). Gdy oni to zobaczyli zaniepokoili się tym, powiedzieli, że to chyba jest jakieś części zwłok. Nasunęła mi się myśl, że mogą być to części ciała mojej zaginionej wcześniej matki. Szambo nie było zabezpieczone na żadną kłódkę, było przykryte dwiema metalowymi płytami, na których były dwa duże kamienie. (Sławomir B. / pisownia oryginalna).

            Łucja B. mieszkała w miejscowości K. wraz z synem Mariuszem B. i jego żoną Agnieszką oraz dwójką ich dzieci. Mieszkał też z nimi najmłodszy syn Łucji B. – Łukasz B. Drugi syn ofiary Sławomir B. żył w konkubinacie z 28-letnią Renatą K., którą poznał, gdy ta miała osiemnaście lat. Kobieta pochodziła z licznej rodziny, była dziewiąta z dziesięciorga rodzeństwa. Uczyła się słabo, uzyskała wykształcenie podstawowe. Ukończyła również kurs fryzjerski. W 2003 r. Sławomirowi B. i Renacie K. urodziła się córka Weronika. Sławomir B. z pomocą rodziny wybudował dom. 11 listopada 2006 r. kobieta wprowadziła się do niego. Działkę, na której stanął dom otrzymał od swojego brata Mariusza. W 2007 r. parze urodziła się druga córka – Aleksandra. Renata K. nie pracowała, opiekowała się dziećmi w domu. Nie była lubiana w rodzinie swojego konkubenta z uwagi na dość porywczy temperament. Mimo że relacje pomiędzy Sławomirem i Renatą były poprawne, to nie czuła się ona dobrze w tym związku, zdradzała mężczyznę z Czesławem R. Nie zgadzała się często ze swoją teściową. Żaliła się swoim znajomym, że Łucja B. się do wszystkiego wtrąca. Kiedyś nawet swojej koleżance Justynie S. powiedziała, że jest w stanie zrobić Łucji coś złego, że chyba ją zabije…

            19 września 2011 r. po godzinie 12:00 Łucja B. przyszła do mieszkania Renaty K. – Sławomir S. był wtedy w pracy. Kobiety zaczęły się kłócić.

            W tą niedzielę przed zabójstwem pokłóciłam się z teściową, przyszła do mnie do domu, zaczęła mi ubliżać, wyzywać (…) nie chciałam słuchać, wyszłam z pokoju, dzieci słyszały jak mi ubliża, poszłam podłożyć do pieca, chciałam sobie zagrzać wodę do mycia, ona poszła za mną do piwnicy. Wtedy wzięłam młotka i uderzyłam ją 3 razy w głowę (…). (Renata K. / pisownia oryginalna).

            Tego samego dnia wieczorem zaciągnęła jej ciało w pobliże drewna znajdującego się w piwnicy. Kolejnego dnia, podczas nieobecności konkubenta, Renata K. podjęła próbę spalenia zwłok. Jednak z obawy przed wybuchem butli z gazem, znajdującej się w kuchni, która była tuż nad piwnicą, ugasiła ogień. Na drugi dzień ciało zaczęło się rozkładać, więc poszła po siekierę, która znajdowała się na pieńku na podwórzu Mariusza B. i tą siekierą rozczłonkowała zwłoki.

            W poniedziałek włożyłam teściową za Platę, we wtorek na drewka, a w środę już śmierdziała, zaczęłam ją rąbać, bo nie miałam siły jej przenieść. Siekierę wzięłam z dworu, była na pionku, zwłoki porąbałam w tym pomieszczeniu, gdzie były drewka, najpierw odrąbałam nogi, to jest najpierw stopy, potem okolice kolan, a następnie ud. Stopy i części kolana chyba wyrzuciłam do szamba. Potem były te części nóg za kolanem, obie części ud, potem ręce i głowę schowałam koło psa, zakopałam je, wynosiłam je w worku, był to worek na śmieci. Części ciała zakopałam wraz z workiem. Jedne udo schowałam w zamrażalce, a drugie nie wiem, chyba do szamba wrzuciłam. Pozostałą część zwłok zakopałam tam gdzie mam ziemniaki. Jednego dnia rozczłonkowałam zwłoki. Nogi zajęły mi godzinę. Całe nogi zajęły mi godzinę. Nie wiem ile godzin zajęło mi rozczłonkowanie zwłok i ukrycie ich części. Zaczęłam od około w pół do ósmej rano (…). Nikt mi nie pomagał w rozczłonkowywaniu zwłok, zrobiłam to sama. Moja teściowa była grubszą osobą. Ciągnęłam ją po podłodze, chwyciłam ją w pas, ciągnęłam ją tyłem. (Renata K. / pisownia oryginalna).

            Weronika B. przesłuchana z udziałem biegłego psychologa, zeznała, że w dniu zaginięcia Łucji B. mama pokłóciła się z babcią, kobiety były w piwnicy. Dziewczynka słyszała kłótnię, która nagle ucichła. Renata K. zabroniła córce mówić o tym komukolwiek, grożąc jej, że zabije ją tak, jak babcię. Później Renata K. zmieniła wersję zdarzenia. Sprawcą zabójstwa Łucji B. miał być jej konkubent, a ona – w obawie o swoje życie – pomagała mu ukryć ciało teściowej. Z sądowo-lekarskiego punktu widzenia nie było można wykluczyć, że Renata K., osoba o wzroście 151 cm i wadze 49 kg, mogła w dłuższym przedziale czasu samodzielnie rozkawałkować zwłoki.

            W ten dzień chciałam się wyprowadzić z domu, stałam koło Sławka i przyszła do nas do piwnicy teściowa (…) W tym momencie weszła teściowa i zaczęli się kłócić o to, że ja się wyprowadzam, teściowa zaczęła mnie wyzywać. Powiedziałam im, że to przez nią i przez Sławka, że za dużo widziałam i więcej nie zniosę. Poszłam na górę, oni zostali sami. Słyszałam, że zaczęli się mocno kłócić w piwnicy. Gdy zeszłam, teściowa już leżała (…) Gdy zgłosiliśmy zaginięcie Łucji B. nikt jej w naszej piwnicy nie szukał. (Renata K. / pisownia oryginalna).

            Gdy zeszłam do piwnicy teściowa już leżała, ale Sławek ją podnosił i oparł o murek na siedząco (…) Gdy Sławek posadził teściową, kazał mi pomóc przenieść te zwłoki. Zaczęłam się na niego drzeć, zrobiło mi się słabo, poszłam na górę, a on poszedł za mną, chciałam dzwonić po karetkę. Zabrał mi dwa telefony (…) Zszedł do piwnicy, kazał mi zejść razem z nim.  Zaczął ciągnąć matkę swoją, posadził ją pod taką westfalkę i tam ją przykrył. Nie pomagałam mu przeciągać zwłok, bo słabo mi się robiło. Przykrył ją taką gąbką co na dach się kładzie (…).

            Prawda jest, że Sławek w ręku trzymał młotek, gdy zeszłam do piwnicy i tak pchnął nim nogą w moim kierunku, powiedział, że mam go wyczyścić. Wzięłam młotek poszłam go umyć (…) Sławek kazał mi też zrobić porządek w piwnicy i zaczęłam ścierać krew. Ja wykonywałam wszystko co kazał mi Sławek, bo się go bałam (…) Sławek po zabójstwie zjadł placki (…) Chyba na trzeci dzień po zabójstwie było rozczłonkowywanie. To było rano. O 5:00 rano. Słyszałam najpierw trzask rąbania, wstałam, ubrałam się i poszłam zobaczyć co się tam dzieje. Zobaczyłam, że Sławomir zaczyna ciąć ciało siekierą. (Renata K. / pisownia oryginalna).

            Renata K. nie była chora psychicznie ani upośledzona umysłowo. Za zabójstwo i rozkawałkowanie teściowej, została skazana na 25 lat pozbawienia wolności.